در اکثر مواقع ما شبکه های اجتماعی را به خیلی چیزها ترجیح می دهیم و علاقه ی بیشتری به آن ها داریم. شما اینگونه نیستید؟ در واقع شبکه های اجتماعی راه ارتباطی باورنکردنی و آسانی را برای ارتباط با دوستان، خانواده، همکاران و افراد غریبه در سراسر جهان امکان پذیر می کند و قیمت ورود به آن ها رایگان می باشد.
هرچند که با این وجود ممکن است این ضرب المثل که اگر شما پولی برای محصولی پرداخت نکنید مورد استفاده قرار می گیرید یا همان به قول ما هیچ ارزانی بی دلیل نیست به ذهن ما خطور کند، البته همیشه راه هایی برای حفظ حریم شخصی وجود دارد. درست است؟
گوگل و فیس بوک به طور معمول به کاربران خود از طریق پاپ آپ برای حفظ حریم شخصی و به منظور آگاهی و انتخاب آنچه که در دنیای مجازی به اشتراک می گذارند، یادآوری می کند. ما در اینجا چیزهایی که باید از آن ها مطلع شوید را متذکر می شویم.
دانستن تنظیمات حریم شخصی می تواند به شما برای تغییر خیلی چیزها کمک بسزایی کند. اما اغلب آدرسی که اطلاعات شبکه های اجتماعی درباره شما جمع آوری شده باشد وجود ندارد. شما می بینید که گوگل و شبکه های اجتماعی مخزنی از انبوه داده ها هستند. آن ها با استفاده از اطلاعات، تبلیغاتی را تنظیم می کنند واز این طریق کسب و کار می کنند.
فیس بوک چه می داند؟
هفته گذشته، من با یکی از همکاران در مورد یک مقاله در سایت ProPublica صحبت می کردم، در این مطلب یک پلاگین برای گوگل کروم معرفی شده بود که نویسنده مدعی شده بود با نصب آن جعبه سیاه فیسبوک شکسته شده و شما می توانید تمام اطلاعاتی که این شبکه اجتماعی از شما دارد را مشاهده کنید. این مطلب کاملا تحریک کننده بود، پس من پلاگین کروم را نصب و درگیر آن شدم.
بنظر می رسد ابزار ProPublica و موتور تبلیغات فیسبوک ایده مناسب و معقولی در مورد آن چیزی که من هستم دارند. با این حال؛ نکته جالب تر چیزی بود که آنها فکر می کردند از زندگی من می دانند.
به عنوان مثال، سرگرمی ها و فعالیت هایی شامل چیزهای عجیب و غریب مثل شرکت موتورسیکلت نوترون، لاستیک سازی BFGoodrich که از تمامی آن ها باخبر بودند. من چند سالی هست که صاحب هیچ گربه ای نیستم و هیچ ردی از خود در کمپانی موتور سیکلت نوترون به جای نگذاشته ام. اما حدس میزنم که آگاهی از این فعالیت ها به خاطر کلیک کردن من بر روی لینک هایی بوده که گهگاهی به آن ها مراجعه می کردم یا فرمی را در جایی پر کرده ام و از آدرس ایمیلم استفاده کردم یا جزئیاتی را از خود در فیس بوک به جای گذاشته ام.
به طور کلی، این افزونه به عنوان یک بررسی خوب عمل می کند که شما در بیشتر اوقات انواع خاصی از تبلیغات را دریافت می کنید. به عنوان مثال، خانمی که باردار است به علت جستجوهایی که از قبل داشته است، به احتمال زیاد شروع به گرفتن تبلیغاتی در مورد پدر و مادر و نوزاد خواهد کرد. به هر حال، صفحه تنظیمات آگهی فیس بوک می تواند به شما کمک کند تا کیفیت تبلیغاتی را که برای شما ارسال می شود بهبود دهید و اگرچه به دسته ای از تبلیغات علاقه ندارید می توانید آن ها را حذف کنید این در حالتی است که سایت به اشتباه فکر می کند که شما به آن ها علاقمند هستید. با انجام این کار شما به ساخت دیتابیس تبلیغاتی فیس بوک کمک خواهید کرد.
ردیابی شما از طریق مرورگر به توییتر باز می گردد
در همان روز وقتی که من این ابزار را تست کردم، یک توئیت از Ryan Naraine از لابراتوار کسپرسکی توجه من را به خود جلب کرد: ما از طریق یک ابزار براساس تاریخچه مرورگر می توانیم آن دسته از افرادی که به طور مرتب در توئیتر گشت و گذار می کنند را شناسایی کنیم: https://t.co/2MWU0e1b2D
در حال حاضر، من بصورت مداوم در توئیتر هستم، بنابراین ابزاری که مدعی شده است می تواند هویت من را براساس صفحاتی که بازدید کرده ام، شناسایی کند باید قوی باشد.
زمانی که من از طریق این ابزار که از طرف واحد مطالعات دانشگاه استنفورد ارائه شده است، اقدام کردم؛ حدس میزدم که یکی از 80% افرادی باشم که این ابزار قادر به شناسایی آن است، بنابراین وقتی نتیجه را دیدم بسیار شگفت زده شدم:
اگرچه این بررسی نتوانست دقیقاً تشخیص دهد من چه کسی هستم، اما توانست تعدادی از همکارانم که از نظر این ابزار میتوانست من باشم را تشخیص دهد. با توجه به اینکه هنوز کنجکاو بودم از بعضی همکارانم درخواست کردم که آنها هم این کار را انجام دهند و بگویند نتیجه چه چیزی بوده است.
از سه همکاری که در این آزمایش شرکت کرده بودند دو نفر درست شناسایی شدند اما دیگری و من شناسایی نشدیم.
بنابراین در آزمایش کوچک ما در لابراتوار کسپرسکی، ابزار استنفورد تنها در 50% موارد درست عمل کرد. اما نکته جالب اینجاست که در مواردی که این ابزار موفق به تشخیص دقیق نشده بود همکاران ما در لابراتوار کسپرسکی را بعنوان کاربرهای بالقوه توئیتر معرفی کرد(که بسیار نزدیک به ما بودند). من فکر میکنم دلیل این موضوع این است که ما سایتهای مشابهی را بازدید می کنیم یا مطالب مشابهی را به اشتراک می گذاریم.
در خصوص این موضوع ، هفته گذشته با وبسایت Threatpost با تیم تحقیقاتی مربوط به این پروژه گفتگویی داشتیم:
Sharad Goel، استادیار دانشگاه استنفورد در وزارت علوم و مهندسی مدیریت، گفت:
ما علاقمند شدیم که بدانیم زمان گشت و گذار در وب چه مقدار اطلاعات نشت می کند. Goel بهمراه تعدادی از دانشجویان استنفورد این ابزار را توسعه داده اند. او گفت: ما میخواهیم اطلاع رسانی در خصوص سیاست های حریم خصوصی را افزایش دهیم. این موضوع فقط یک تحقیق آکادمیک می باشد و ما تلاشی در خصوص اینکه این ابزار را در اختیار عموم مردم قرار دهیم، نمی کنیم و بیشتر برای بالا بردن آگاهی ها می باشد.
حالا برمیگردیم به سوال اصلیه من؛ فعالیتهای شما در شبکه های اجتماعی چقدر محرمانه است؟
